مرا دائمـــ الاشتــیاقشـــ بگـــردانـــ
مرا سینهــ چاکـــ فراقشـــ بگردانـــ
دلمـــ جـــ-ز ــهوایتـــ ـهواییـــ نـدارد
لبـــمــــ غیـــر نامتــــ نواییــــ نــدارد
مرا در کمندتـــ- بیفکنـــ کهـــ دیــگر
گرفتــار عشقتــــ رـهـــاییـــــ نــدارد
نگارا نگـاهیـــ کهــ جز نوشــ لعلتــــ
دلـــ زخمـــ خــورد ـهــ دواییــــ نــدارد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرا دلی است، امیدوار به نگاهی.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گاهی گمان نمی کنی، ولیکن... می شود!
گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود!
گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است
گاهی نگفته، قرعه به نام تو می شود
گاهی گدای گدايی و بخت يار نيست!
گاهی تمام شهر ، گدای تو می شود!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گرچه خسته ام گرچه دلشکسته ام باز هم گشوده ام درى به روى انتظار تا بگويمت هنوز هم به آن صداى آشنا اميد بسته ام.
اى تو صاحب زمان! اى تو صاحب زمين! دل جدا ز ياد تو آشيانه اى خراب وبى صفاست ياد سبز وروح بخش تو ياد لطف بى نهايت خداست کوچه باغ سينه ام اى گل محمدى به عطر نامت آشناست آنکه در پى تو نيست کيست؟ آنکه بى بهانه تو زنده است در کجاست؟
اى کرامت وجود! باد غربتى که مى وزد به کوچه هاى بى تو بوى مرگ مى دهد بوى خستگى فسردگى کوچه ها در انتظار يک نسيم روح بخش يک پيام آشنا ودلنواز سينه را گشوده اند. کوچه هاى ما هميشه عاشق تو بوده اند.
اى کبوتر دلم هوايى محبتت! سينه ام آشناى نعمت غم است گر هزار کوه غم رسد هنوز هم کم است از درون سينه ام ناله هاى مرغ خسته اى به گوش مى رسد. بالهاى زخمى ام نيازمند مرهم است.
آنکه شب پس از دعا با سرود اشتياق ونغمه اميد با دلى سفيد خواب رفته است روز را به شوق ديدنت شروع مى کند اى تو معنى اميد وآرزو! اى براى انتظار عاشقانه آبرو! عشقهاى پاک در ميان خنده ها وگريه هاى عاشقان پيش عصمت الهى ات خضوع مى کند.
اى بهانه اى براى زيستن! اشتياق همچو سبزه بهاره هر طرف دميده است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من خرابم ز غم یار خراباتی خویش می زند غمزه او ناوك غم بر دل ریش
با تو پیوستم و از غیر تو ببرید دلم آشنای تو ندارد سر بیگانه خویش
به عنایت نظری كن كه من دلشده را نرود بی مدد لطف تو كاری از پیش
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پــرواز را از تـــو بگیرم، بالِ من باشی
من حولِ تو می چرخم و شاید که یک روزی
پیشانـــی ام مال ِ تـو و اقبــــال ِ من باشی
پاییــــز هــــم آبستن اردی بهشتم بود
فرقی ندارد در کجای سال ِ من باشی
ای چشم ِ تو آماده باشِ بی پناهی ها
دیــروز نه، فردا نه، باید حال ِ من باشی
کمرو تر از آنـــم کــــه حتـــی فکر میکردی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دلم اشفته ی ان مایه ی ناز است هنوز
مرغ پر سوخته در پنجه ی باز است هنوز
جان به لب امد و لب بر لب جانان نرسید
دل به جان امد و او بر سر ناز است هنوز
گرچه بیگانه به خود گشتم و دیوانه ز عشق
یار عاشق کش و بیگانه نواز است هنوز
خاک گردیدم و بر آتش من آب نزد
غافل از حسرت ارباب نیاز است هنوز
گرچه رفتی ز دلم حسرت روی تو نرفت
در کنج دلم ، عشق کسی خانه ندارد
کس جای در این کلبه ی ویرانه ندارد
دل را به کف هر که نهم ، باز پس آرد
کس تاب نگهداری دیوانه ندارد
در انجمن عقل فروشان ننهم پای
دیوانه سر صحبت فرزانه ندارد
دیوانه سر صحبت فرزانه ندارد
تا چند کنی قصه ز اسکندر و دارا
ده روزه ی عمر این همه افسانه ندارد
ده روزه ی عمر این همه افسانه ندارد
از شاه و گدا هر که در این می کده ره یافت
جز خون دل خویش به پیمانه ندارد
جز خون دل خویش به پیمانه ندارد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای امید دل من کجایی
همچو بختم کنارم نیایی
آشنا سوز و دیر آشنایی
یا بلای دل مبتلایی
بی وفا ، بی وفا ، بی وفایی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی
چو نی دارم در جان خروشی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی
چو نی دارم در جان خروشی
چه خواهم از تو جز نگاهی
چه خواهی از جانم ، چه خواهی
ندارم جز عشقت گناهی
ندارم جز عشقت گناهی
بر سیه بختی من گواهی
چون دو چشم مستت ، دل سیاهی
کو به غیر از آغوشت پناهی
آتشی سرکشی ، فتنه جویی
آفتی خانه سوزی ، گناهی
عشق من ، جان من را چه کاهی
ماه من ، مجلس آرا ، تویی تو
عشق من ، شادی افزا ، تویی تو
روشنی بخش دل ها ، تویی تو
راحت جان شیدا ، تویی تو
سرگران از چه با ما ، تویی تو
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اگر شبیـــــ قدمیـــ رنجهــ گردد و آییـــ
سرمــ تصدّقــ آنــ طُرفهــ خاکــ پا بــرود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وقتی قرارمان پروانه شدن است "بگذار روزگار هرقدر که میخواهد پیله کند"..
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چشمهایم را میبندم
تو با تمام توانت
در وجودم میدوی
در رگهایم جاری میشوی
در قلبم تپش
و در چشمانم اشک
تو در تمام من هستی
و من یعنی تمامیت تو
اگر که این را درک کنم
بفهمم
چه خوب می شود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بغض های رو به تو ، همه انتهای یک "خواهش" است ..
.
.
وتو هنوز عاشق میکنی ومن بیقرار..!!!