سلام حضرت دلـبر
سلام قـرص قـمر
زمین كه لطف ندارد
از آســـمان چــه خــبر؟!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
با همه ی بهار بودنت عجیب بوی
زمستان می دهی
بوی روزهایش...
روزهایی که باامیدبرگشتنش شب می کردم
باور نبودش سخت است اما....
می خواهم تصویرهای قشنگ ذهنم ازلبخندهای زیبایش را فرامش نکنم
می خواهم بهاری باشم
بهاری که دم از سرزندگی می زند
می خواهم فصلی جدید با نبود جسمش شروع کنم
پس....
می نویسم. همه ی دلتتنگی ها.همه ی خوشی ها .همه ی غم هارا
می نویسم برای تو جان دلم
می خوانی اش....مگرنه؟
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نام شیرین تو هر گمشده را درمان باد...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قلوبنا معكم ولن ننساكم، فأنتم ضمير هذه الأمة وعنفوانها.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بعد قليل من هذه الكلمات إن شاء الله سيصبح جسدي ناراً تحرق المحتل الصهيوني الذي يمعن كل يوم وكل لحظة في تعذيبكم ويظن أنه يذلكم ولكن هيهات.. نهايته إن شاء الله قريبة على أيدي مجاهدي المقاومة الإسلامية.. اعلموا يا أهلي الأعزاء إن الاحتلال سيزول وأنتم في ضميري وعقلي وقلبي وإن شاء الله النصر قريب
ـــــــــــــــــــــــــــ--------------------------------------------
+ مرگم باد
اگر دمی کوتاه آیم
از تکرار این پیش پا افتاده ترین سخن که
دوستت دارم!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پاره شد تسبیح دلم!
حتما حاجت می گیرم!
من دلم را نذر کردم
تا بخندی...
بخند!
چند وقت است اینجا خورشید ماتم گرفته
به جان واژه های منتظر تب دار قسم،
که اینجا هر ثانیه ام شب است به تاریکی یلدا...
من دلم را نذر کرده ام
تا بخندی...
تا تو لحظه هایت مهتابی باشد...
من دلم می لرزد!
پای واژه هایم سست می شود
وقتی تو غم روی چهره ات می نشیند...
من دلم را نذر کرده ام!
تسبیح دلم پاره شد!
بی شک حاجت می گیرم
و تو باز می خندی...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چقدر از نداشتنت می ترسم.....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اين غنچه ى فسرده، شكوفا نمي شود
ديرى است تا به سوك تو خون ميرود ز چشم
اين چشمه، جز به ياد تو جوشا نمي شود
سنگينى فراق تو پشت مرا شكست
اين داغ سينه سوز مداوا نمي شود
در آسمان خاطرم اى مهر صبح خيز
سالى است ماه روى تو پيدا نمي شود
گفتند تا كه فكر تو از سر بدر كنم
ميخواهم اينچنين كنم، اما نمي شود
چشمى، بسان ديده ى شب زنده دار من
از موج اشك، غيرت دريا نمي شود
آتش بگير، تا كه بدانى چه ميكشم
احساس سوختن به تماشا نمي شود
گويند: روزگار، فراموشى آورد
هرگز غم تو از سر ما وا نمي شود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ